Poezja w proszku

Zapraszamy do przeczytania kolejnego utworu naszej lokalnej poetki. Dzisiejszy wiersz wpisuje się w atmosferę wydarzeń z gorlickiego Rynku.

Rozpoczynamy nową serię artykułów na naszym portalu. Dziś bohaterem „Halo po godzinach” jest Gorlicka Autorka, osoba chcąca zachować anonimowość w sieci. W każdy weekend będziemy publikować jej wiersze.

Miękkim ruchem, cichym krokiem płyniemy jak żaglowcem z nadziei żaglami... Bez drapieżności, bez namiętności, z tanga-nie tanga rytmem, We wrzeciono czasu zakręceni, przy ścianie życia przytuleni policzkiem... Dwa obłoki na gwarnej sali, w zapach twoich włosów spleceni palcami.

Jak poświata z tv na bladej ścianie I odbicie szyb nie szyb, luster bardziej, Z zamglonym dotykiem niepamięci, Wszystko nam umknie.

Słońce przysłonięte jakby pajęczyną, Wieczory chłodniejsze, z nieba czasem kapie. Żegna się już chłopak ze swoją dziewczyną, Jeszcze dotyk lata z jej uśmiechu łapie.

Zamotany w karuzelę informacji Śpię w stubarwnym kokonie doznań... Dziecięce twarze skrzywione bólem Z nienawiści dorosłych wygrażających niebu, Mnie straszą.

Od Zawodzia - tam gdzie mieszkam, Rowerowa wiedzie ścieżka. Chodzą, jeżdżą po niej chłopy Tam i nazad, z nurtem Ropy. Maszerują raźno Panie W sprzymierzeniu z Odchudzaniem.

  ...źdźbłem trawy wędruję po mapie twojego ciałaniczym zakapturzony wędrowiec konający z głodu... Chroń mnie przed niepamięcią miłosnych uniesień,Krusz lody, łam zniewieściałe trwanie bez obrazu....Wróć wiosnę, cofnij lato i powstrzymaj jesień.Czasie miniony, kacie niewzruszony, synonimie głazu. ...jak wskazówką złamaną kreślę na twej skórzelove natchnione niczym nuty minionej piosenki... Chroń mnie przed zaniechaniem zapachu miłości,Łam kopie mojej wytrwałości, bezmiary rozumu...Bądź czasem łaskawym, poskąp mi wiernościI wyrwij przemocą z plebejskiego tłumu. ... a co minęło, już nie wróci... pozostaniespalony popiół doznań z diamentem niespełnienia... Chroń mnie od słabego ramienia gdy miłośćZamiast trzymać upuszczę w przepaść okrutną...Daj mi zwycięstwo, daj siłę nieludzką i złość.Zaopatrz mnie w pychę i minę daj butną. ... skrzydłem anioła ułamanym z przejęciałaskoczę twoją duszę... czujesz?... mam tylko jedno skrzydło...   Ariel

Dwie dziewczyny raz na Rynku zajmujący dialog wiodły, Że gdy wszystko tutaj runie pozostaną tylko modły. O gorlickim dniu dzisiejszym i o mrocznych perspektywach, Świat w pigułce, nierealny, w odwróconych obiektywach...   I się wcale nie sprzeczały, w wielu sprawach były zgodne, Że co dawniej cenne było, teraz nie jest już wygodne. Po co spokój, ład, porządek, po co nowe trakty, drogi, Jeśli ludzi stąd ubywa, pracy nie ma, impas, marazm, zastój błogi.   I tak sobie gawędziły, że się w mieście kiepsko dzieje... Że nie bardzo wierzą w cuda nawet księża dobrodzieje. Bo już handel ledwo dycha, sklep za sklepem się zamyka, Doktor, piekarz, maturzysta, w świat szeroki stąd umyka.   Bank, apteka i ciucholand - to zadziwia w mieście gości (lokalowo występują w naprzemiennej kolejności), Brak napędu, nie ma mocy, coraz mniej też jest kultury, Jednym słowem krótko mówiąc - brak lokalnej koniunktury.   Powracali tu studenci by to miasto trochę "ruszyć"... Pozostało głową kiwnąć, ręką machnąć, ramionami ciężko wzruszyć. Jan, Emilka siedzą w Niemczech... Mati wybrał już Holandię, Ala Austrię, Piotr Norwegię, a Dominik... tą... Irlandię.   Tną szparagi, ryją ziemię, w tulipany idzie woda... Takie życie, los tułaczy... lecz nauki trochę szkoda. Bliższa ciału jest koszula, precz rzucili miejskie stawki, Wymądrzania i castingi... a w urzędach (pssst!), ustawki.   I tak sobie dwie dziewczyny pod Ratuszem plotkowały, Łukasiewicz to podsłuchał (co mu nie przynosi chwały), Później doszły do konkluzji... zdradzę wszystkim rzecz odkrytą, Że w Gorlicach jest najlepiej naszym drogim... emerytom.     Ariel

Smutne twarze w wystawowych oknach Zanurzone w chciejstwie dobrobytu... Głos kwilący z cicha i drżąca dłoń Grosiki licząca.   W zamęcie czasów niepozbierani i nieudolni, Jak zabawki słabo nakręcone i popsute. W czasach zamierzchłych poskładane Śmieszne pajacyki.   Materia upragniona zabrała ducha, przełknęła wiarę... A ramiona wyprostowane w korpus wtłoczyła. Oczy zagubieniem zasnuła, wargi skrzywiła Grymasem niewiary.   Niepotrzebni, inne mózgi tylko wiercący Niemym wyrzutem sumienia... Jak bezwolne kukiełki karmione jałmużną Za sceną życia.   Ariel

Słońce tańczy salsę na ratusza wieży, Szpak panią szpakową wiedzie w krzaków knieje. Z ławki Łukasiewicz oczom swym nie wierzy Że przyszła już wiosna i miasto pięknieje.   Niebo już przecięte skrzydłem bocianowym, Trawa zielenieje , zakwitły forsycje. Ropa płynie raźno jakby nurtem nowym, A zima odeszła na roczną banicję.   Mieszają się barwy na łąkach i polach, Szarości odchodzą wiodąc zieloności... Kosy gwiżdżą trele w kawalerskich rolach, Panienka Wiosenna dłużej tu zagości.   Na parkowej ławce dziewczyna z chłopakiem Czasu nie mitrężąc czule się całują. Real im odleciał wielobarwnym ptakiem... Chyba powiew wiosny też na ławce czują.   I tak postulałem te rymy niezdarne, Bo w piwnicy rower czeka z utęsknieniem. Chyba rzucę w diabły słowotwórstwo marne I odlecę w Wiosnę... z wiosennym westchnieniem.   Ariel

Na drzewie hańbiącym Chrystus w męce konałZa ludzkie przewiny i ludzkie słabości,Za pychę, nienawiść, za dni pełne złości...Teraz tylko został z drewna konfesjonał. Zmęczonej kołatki w piątek uświęconyGłos nagle zanika przy niedzielnym ranku,Wśród chrzanowych jajek, przy cichym baranku,Gdy w rezurekcyjne radość wali dzwony. Całun już odkryty, kamień odwalony...Krew już obeschnięta z Golgoty kamieni,Winy wybaczone, ludzie odkupieni,Taką radość wieszczą wielkanocne dzwony. Nowa obietnica w niebyt gdzieś ucieka,I Chrystus co chwilę naszą włócznią dźgany,Codziennie Mu nowe otwieramy ranyBo człowiek nie widzi w człowieku człowieka... Dzwonów bazyliki wiatr niech dźwięk przywieje...I tych od Jadwigi i tych od Boboli,Niech wiara w nas płonie, głupota niech boli,A oprócz miłości miejmy też... nadzieję. Świętujmy radośnie Drodzy Gorliczanie,A dobro i miłość niech tutaj zostanie.   Ariel

... vibrato dotykiem pieszczę twoją szyję a ty jesteś ze mną rozchyleniem ust swoich.W ciepłym domu, w ciepłej pościeli, czworo rąk naszych ciepłych.... i samotny kominek. Biorę w tygiel gorący tych myśli parę o tobie, biorę marzenia...Łyżeczkę letniego słońca i zapach łąki co wyszła z cienia.Szczyptę rumianku i kilka wiśni. I letniej rosy pełną szklaneczkę...W tyglu uwarzę największą miłość. I tej miłości pełną dzieweczkę... .... zapomnieniem zmysłów jesteś i wędrówką w nieznane po mapie marzeń.Włosy twoje jak płaszcz na poduszce a w dziewczęcej dłoni mirra nadziei ściskana i kamyczek westchnień... Dodaję zazdrość, wsypuję złości codzienne wraz z rozgrzeszeniem..Złotą cytrynę, niebieską bombkę i łódź co była lata wspomnieniem.Plasterek sera, pół kropli nieba, tańca na piasku rytmy gorące.Na koniec włożę tysiąc stokrotek... i swoje serce z miłości drżące. ...Brzmi w uszach list przez ciebie czytany że trzy siostry są, które z nami wędrują,z nami żyją i w oczy nam patrzą... Wiara, Nadzieja i Miłość. Te trzy.Z nich zaś największa jest Miłość.   Ariel

Poszedł w Polskę piękny nius Dla dzieciaków 500 plus!! Będzie można więcej stracić Albo dziecko ubogacić. Leci wieść przez pola, lasy (trop wyborczej kiełbasy), Że dostanie każdy prawie Kto w uczniowskiej siedzi ławie. Przedszkolaki też dostaną Kwotę ową niesłychaną. Ola, Lusia i Szymonek, Kacper, Lolek, mały Bronek I dzieciaków całe rzesze Zreperują swoje kiese.   Halo!! Co to za ściemnianie? Że nie każdy to dostanie? Jak Łukaszek nie ma brata To przepadnie mu wypłata? Jak Marcela siostra "w planie" To ma mniejsze jeść śniadanie? Kaśkę też się wyroluje, Bo jej ojciec już pracuje I przekroczył "progu" kwotę, Jaś tak samo... jota w jotę.   I tak wieść powoli słabnie, entuzjazmu siła spada.... Patrzą dzieci jak majestat z ludu robi sobie dziada. Poszły w diabły obiecanki gdy się przyszło zmierzyć z rolą, A ty biedny człeku czekaj aż cię znowu... wychromolą. Zamiast dawać nędzne dutki, stawiać ludzi w tej kolejce, Lepiej bzdurne znieść przepisy, gospodarki szarpnąć lejce. Dać swobodę inicjatyw i pomysłów nie blokować I nie sprawiać żeby człowiek zamiast pracy miał... dziękować.   Ariel

Cichym cierpliwości śniegiem obtuleni, Niczym wędrownicy co łez nurtem pchani, Mrozem i wichrem na szczycie przymgleni Śpią w magurskim lesie chłopcy malowani.   Na krzyżach ramiona w poprzek rozpostartych Imię zatrzymane jak gałąź złamana... Laszlo, Jano i Karol w mundurach rozdartych Kulą poniesioną z niebios mocą Pana...   W wojennym zamęcie i w ludów niedoli Co bratu współbrata zabijać kazała I pchnęła umysły w nienawiść bez woli A ostrzem bagnetu rozumy zadźgała.   Śpią teraz objęci Czech z Węgrem wąsatem... Słowak gdzieś spod Koszyc i Styryjczyk z Grazu, Niemiec ramię w ramię z mojżeszowym bratem, Co nawet tej nocy nie strzelił ni razu.   Nie budź lecz dotknij w modlitwie ramiona drewniane. Zaklęte w wichurę wojenne wspomnienie... Nie pozwól by złe było zapomniane, By magurskie krzyże nie kładły się cieniem...   Ariel

Od Magury zjechał w sankach jesionowych, Z workiem przeznaczenia co będzie - nie będzie.... W mrozu siwej grzywie , w pelerynie marzeń, W obłoku pokory i nadziei nowych.   Przemknął przez Zawodzie mrużąc piękne oczy, Różdżką mróz rozsypał prosto z gwiazdozbioru, Zmroził rzekę z mostu chleb kaczkom rzucając... I stanął w zadumie, co nas tu jednoczy...   Czy zgoda panuje? Czy brat bratu bratem? Czy sąsiad sąsiada szanuje i wspiera? Jak się w mieście żyje? Jak tym miastem rządzą? Czy jeden drugiemu nie jest tutaj katem?   Przy ostatniej frazie zmarszczył groźnie czoło... I przemknął w zadumie na gorlicki rynek. Zajrzał w ciemne okna białego ratusza I obszedł uliczki rynkowe w około.   Ludzi tu nie spotkał, tylko pies bezdomny Żebrząc kromki chleba był mu towarzyszem... Poszli więc do parku usiąść na ławeczce Zza wody popatrzeć na świat nasz ułomny.   To literki tylko w wierszowanej ramie... Ja Wam szczęścia życzę, Drodzy Gorliczanie :)   Ariel

Francjo, co z sobą zrobiłaś za drzwi otwarte?Piękna Córko Europy w powłóczystych szatachSwoich kolonii zamorskich, pachnących piżmem i sandałowym drzewem...Na stosie płonie multi kulti uparte.

Słów za mało... lepsze myśliRzucone z ciepłym oddechem...Liście odgarnięte czułą dłoniąZ granitowej płyty,Ziemia przeczesana grzebieniem wspomnień.

Na stacji Życie w wagon trwania wepchnięci,Zabrudzone okna przecierane dłonią....Przypadków doświadczeń sznurami objęci,Na torze z myślami co pędzą i gonią.

Jest. Przyjechał. Już bryluje. Kwiaty, słowa, powitania... Cuda-wianki obiecuje I okrągłe lepi zdania.

Znowu w kraju mędrkowanie, przepychanki no i kłótnie,Czy tym ciemnym, obcym ludom ktoś exodus jakoś utnie.Nic nie znaczy, że nikt jeszcze nie przestąpił Polski proga,A już się rwie włosy z głowy, klnie na Merkel, wzywa Boga...