Głupi wierszyk

Myk na rower no i jadę,

Do plecaka prowiant kładę.

I wzdłuż działek pedałuję,

Zew wolności w głowie czuję.

Siutry, kratki, trochę piachu,

Pedałuję rachu-ciachu.

W mig dojeżdżam aż do kładki

(Uważając na wypadki),

I przechodząc przez tą kładkę

W samym środku - kraksa z Tadkiem.

Ja się cofam, on się cofa

A przed kładką znowuż Gocha.

Ględzę coś bez przytomności,

Wspominamy jakichś gości,

Później kit o całowaniu...

Czy owocny? Wyjdzie w praniu.

Zawsze kiedy widzę Gochę

We łbie szumi, mam radochę.

A za kładką stoły, ławy,

Chyba dychnę - nie ma sprawy.

Odpoczynek jest dla kółek,

Dla Ariela - kilka bułek.

Jem mlaskając jak wiewiórka,

A u paska, ech... next dziurka.

Teraz znowuż po asfalcie,

(Dla kondycji to jest wsparcie).

Mijam Agę, mknie z kijami,

Ładna... (mówiąc między nami),

Mijam rowerowe pary,

Uśmiech, lansik, okulary.

Tak dojeżdżam do Szymbarku,

Suchość w ustach, sztywność w karku.

A na ból zmęczonej nogi

W restauracji zjem pierogi.

I tak siedzę pod Kasztelem

I uradzam z przyjacielem.

Mieszam łyżką w smacznej zupie...

Jak się pisze wiersze głupie??

Ariel