Diecezjalny egzorcysta z wizytą w Gorlicach

Chrześcijaństwo nie jest jedyną religią, która potwierdza istnienie dobrych i złych duchów. Nazwanie ich aniołami, czy demonami to tylko pierwszy krok. Uświadomienie sobie, że realnie istnieją siły przekraczające granice naszego pojmowania to krok drugi w stronę zrozumienia, że każde nasze działanie ma swoje konsekwencje. Tematyka zagrożeń duchowych jest uniwersalna – dotyczy każdego z nas, także osób, które nie czują się związane z chrześcijaństwem.

Zwracając uwagę na szczególną rolę dokładnej diagnozy problemu, ks. Gierlak przyznał, iż znaczna część osób zgłaszających się do niego, jako do egzorcysty, nie jest ofiarą opętań. Stany lękowe, czy dręczenie duchowe to sytuacje, w których wskazana jest konsultacja – wpierw typowo medyczna, a następnie ( po wyczerpaniu możliwości leczenia farmakologicznego i wykluczeniu typowo medycznych przyczyn złego samopoczucia) z księdzem egzorcystą.

Odkrycie tego marginesu leżącego pomiędzy psychologią, psychiatrią, a religią, staje się wyjściowym punktem do umówienia spotkania z egzorcystą. Stąd też bardzo istotna rola dobrej współpracy środowiska medycznego z ludźmi służącymi Kościołowi.

Ksiądz Gierlak opowiadał długo o swojej codziennej posłudze. Diecezjalny egzorcysta przyznał, że co tydzień spotyka się z około 7 osobami, które zostały dotknięte przez działanie sił zła w swoim życiu. W czasie swojej posługi z „klasycznymi opętaniami” miał do czynienia 4 razy i jak sam mówi ks. Gierlak – jest to pewna skrajna sytuacja.

Ks. Gierlak wskazał najpopularniejszą typologię problemów duchowych ludzi:

- opętania – jako dość intuicyjnie rozpoznawana forma zawładnięcia człowiekiem przez siły nieczyste; objawiająca się nienaturalnym zachowaniem człowieka i charakterystyczną przy tym niepamięcią wsteczną po uwolnieniu

- dręczenie obsesyjne – ujawniające się jako nawracające, trwałe pojawianie się myśli grzesznych określonego typu: np. powracające w myślach bluźnierstwa skierowane przeciw Bogu i ludziom; myśli nawracające mimo wyraźnych starań wyparcia ich z myśli

- dręczenia szatańskie – zintensyfikowane stany obsesyjne, niejednokrotnie objawiające się poprzez dolegliwości zdrowotne o niediagnozowanych przyczynach; możliwe obserwowanie wpływu duchów nieczystych na przedmioty czy zwierzęta.

Znaczną część wykładu ks. Egzorcysta poświęcił na szczegółowe opisanie możliwych dróg do popadnięcia w niektóre formy zniewolenia duchowego. Przedstawiając różne praktyki i przedmioty niosące za sobą możliwe zagrożenie, zaznaczał wielokrotnie, że same przedmioty, jako wytwory działalności ludzkiej nie niosą za sobą żadnego zła. Problem zaczyna się wówczas, gdy sięgamy po przedmioty – np. pamiątki z egzotycznych podróży – które zostały uprzednio ( nawet bez naszej wiedzy) poświęcone jakiemuś bóstwu.

Problemem jest także niejednokrotnie spotykane dziś przypisywanie np. wahadełku bądź dzwonkom, mocy oczyszczania, jasnowidzenia. Nie jest „szatańską” także sama muzyka – w dowolnej formie. To teksty sprowadzające jej znaczenie do chwalenia sił nieczystych, są zdaniem ks. Egzorcysty drogą do popadnięcia w zniewolenie duchowe.

Dla wielu osób wykład stał się szansą na poszerzenia swojej wiedzy. Wielu wyszło jednak rozczarowanych jego ogólnikowością. Znając choć jedno z dzieł ks. Gabriele Amortha – najbardziej chyba rozpoznawalnego egzorcysty na świecie – łatwo było przypomnieć sobie posiadaną wiedzę, ale niekoniecznie ją poszerzyć.

Wystarczyło czasu na tylko kilka pytań, których poziom niestety odbiegał od tego, czego spodziewało się wielu z nas. Pytania te świadczyły o pewnym opacznym rozumieniu ( braku zrozumienia?) dokładnie omówionych przez egzorcystę tematów. Niektóre dotykały intrygujących materii, jednak nie stawały się pretekstem do głębszych przemyśleń.

Wśród bardzo różnorodnego audytorium: osób bardzo młodych, osób starszych oraz wielu osób w średnim wieku, można było rozpoznać twarze tych, którzy doskonale rozumieli omawiane kwestie i niecierpliwie czekali na szansę zadania pytania; ale i tych, dla których informacje świeżo poznane w czasie wykładu mogą dopiero stać się przyczynkiem do zgłębienia swojej wiedzy religijnej.

Zarzuty względem spotkania można próbować usprawiedliwić dość długim wstępem teoretycznym i jedynie krótką chwilą przeznaczoną na rozwianie wątpliwości zgromadzonych. Zainteresowanie wykładem było jednak bardzo duże i być może powinno zainspirować do przeprowadzenia kolejnego spotkania ( spotkań cyklicznych?) z ks. Girlakiem, utrzymanego już jednak w konwencji dyskusji tudzież mini konferencji z panelem dyskusyjnym.

Niewątpliwie znalazłoby się wielu, którzy z przyjemnością przyszliby poznać codzienną pracę egzorcysty, zasięgnąć jego rady, opinii bądź skonfrontować swoje poglądy na pewne ważne zagadnienia z księdzem pełniącym tak szczególną funkcję w Kościele.

MAK