Historia mojej zawodowej drogi jest nudna – mówi z uśmiechem Dominika Biernat.
Początek aktorskiej drogi
Wspomina, że aktorką chciała zostać od przedszkola, zawsze interesowało ją stwarzanie wyimaginowanego świata i pokazywania go innym.
Pamiętam, jak organizowałam, razem z moją kuzynką Małgosią, przedstawienia w domu naszej babci Rozalii. Zapraszałyśmy na nie pół rodziny i wszystkich sąsiadów - tak zrodziło się marzenie o tym zawodzie. Potem najważniejszym punktem mojego planu tygodnia były wspaniałe zajęcia teatralne w Gorlickim Centrum Kultury z panią Teresą Klimek, która wprowadziła mnie w świat teatru i nauczyła gry zespołowej. Jestem Jej bardzo wdzięczna za cierpliwość i ciepło, które od Niej dostałam – podkreśla.
Łódź była strzałem w dziesiątkę!
Po skończeniu Kromera, zupełnie intuicyjnie, wybrałam Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną w Łodzi. Nie ukrywam, że na początku myślałam o szkole teatralnej we Wrocławiu, ale gdy stanęłam przed ostatecznym wyborem, padło na Łódź. I dobrze! Urzekło mnie to miasto, studenci, na których zawsze mogłam liczyć i perspektywa pracy z kamerą – mówi Dominika Biernat.
Najtrudniejsza rola…
Każda rola, którą gram, jest dla mnie trudna, jeśli zależy mi na prawdziwym zagraniu postaci, to muszę oddać jej niejako część siebie, poruszając zazwyczaj dość traumatyczne tematy, gimnastykować moją wyobraźnię w kierunku tych obszarów ludzkiej psychiki, które nie są ani bezpieczne, ani miłe – mówi nasza rozmówczyni. I dodaje: Taką postacią była na pewno Zura, którą grałam w spektaklu Nordost, w reżyserii Grażyny Kani czy Sonia z Płatonowa, w reżyserii Maji Kleczewskiej, obie te postaci to kobiety zdeterminowane przez los i gotowe do największych poświęceń.
Aktor nie boi się wyzwań
Na pytanie, czy dostała kiedyś propozycję zagrania takiej roli, z której zrezygnowała, odpowiada, że nigdy się to nie zdarzyło.
W aktorstwie najciekawsze jest ciągłe podejmowanie nowych wyzwań, poznawanie nowych ludzi, podróże, a także dogłębne poznawanie samego siebie – przekonuje pani Dominika.
Teatr czy plan filmowy?
Teatr jest zupełnie innym medium niż film, a moim marzeniem jest łączenie tych sztuk. Co jakiś czas mi się to udaje i wtedy mam poczucie zawodowej harmonii – podkreśla.
Wymarzony zawód kontra rzeczywistość
Mówi, że jej postrzeganie aktorstwa, od czasów studiów, bardzo się zmieniło, choć zaznacza, że czas spędzony w PWSFTiT był bardzo rozwijający.
Najważniejszy zawodowo był dla okres tuż po opuszczeniu murów szkoły. Pierwsze spotkania z reżyseriami, ich czasami zupełnie nowe podejście do aktorstwa. Miałam naprawdę ogromne szczęście, bo spotkałam ludzi, którzy chcieli współtworzyć z aktorami przedstawienia, więc tym samym nigdy nie znalazłam się w roli aktorki wykonującej czyjeś polecenia. Jest to dla mnie bardzo ważna kwestia i tylko taki rodzaj pracy mnie interesuje – wyjaśnia.
Na warszawskich… deskach
Obecnie Dominika Biernat pracuje w Teatrze Studio w Warszawie, gdzie 20 grudnia odbędzie się premiera sztuki Bydło autorstwa Szczepana Orłowskiego, w reżyserii Jacka Poniedziałka.
Oczywiście zapraszam wszystkich na ten spektakl. Przede mną następne projekty i wyzwania. Ostatnio wszystko kumuluję się w Warszawie, więc jestem zmuszona ciągle się przemieszczać, bo gram również w Krakowie i Łodzi.
Gorlice
Gorlice wspominam…, bo nie jestem w stanie być tu tak często, jakbym chciała. Gdybym mogła, choćby dzisiaj, wybrałabym się pospacerować po Beskidzie Niskim. Z sentymentem wspominam Wołowiec, gdzie mieszkała moja najlepsza przyjaciółka i wciąż się tam spotykamy, Czarne, Nieznajową, Radocynę. Zawsze lubiłam się włóczyć po „naszych” górach i lasach – mówi z uśmiechem.
Coś dla młodych aktorów
Jeśli miałabym przekazać jakąś myśl młodym ludziom, którzy marzą o aktorstwie, to będzie to życzenie im odwagi i otwarcia na przygodę. To nie jest łatwy zawód, ale uważam, że bardzo piękny i że można dzięki niemu stać się bardziej świadomym człowiekiem – mów na zakończenie.
Dominika Biernat – urodzona 11 kwietnia 1982 roku w Gorlicach. Absolwentka wydziału aktorskiego łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej. Zaliczona przez tygodnik Polityka, kwartalnik Notatnik Teatralny do grona najlepszych młodych polskich aktorek. Uhonorowana nagrodą Gazety Wyborczej dla najlepszej aktorki sezonu 2007/2008 w Teatrze Polskim w Bydgoszczy i nagrodą aktorską na Festiwalu Prapremier za rolę w spektaklu Łaknąć.
Debiutowała w spektaklu Tlen w reżyserii Aleksandry Koniecznej, w Teatrze Rozmaitości. Obecnie zobaczyć ją można na deskach Teatru Polonia w Warszawie, Teatru Polskiego w Bydgoszczy i Teatru Studio w Warszawie.
Zgrała między innymi w spektaklach: Przebudzenie wiosny, Nordost, Starość jest piękna, Witaj/Żegnaj, Babel, Joanna d'Arc. Proces w Rouen oraz w produkcjach filmowych i telewizyjnych, między innymi: Kopciuszek, Tylko miłość, Opowieści grudniowe, Krew z krwi, Prawo Agaty, Komisarze Alex, Na dobre i na złe.
Napisz komentarz
Komentarze