Aung San Suu Kyi- „ Birmański Gandhi”

Delikatność i subtelność- jej znak rozpoznawczy to skromny, ale zawsze elegancki strój. Piękne, ciemne lśniące  włosy zdobiła wplecionymi żywymi  kwiatami.

Dbałość o rozwój duchowy- cały jej dom wypełniony był książkami, one to towarzyszyły jej przez wszystkie lata aresztu domowego, pomagały przetrwać najtrudniejsze momenty.           W chwilach zwątpienia grała też na fortepianie.

Ciepło - swą serdeczność do ludzi przejawiała nie tylko w stosunku do najbliższych, czyli męża ( Michael Aris) i dzieci ( synowie: Alexander i Kim), ale i do współpracowników, którzy pozostali z nią w najtrudniejszych chwilach walki z reżimem. Dla każdego miała dobre słowo i życzliwy uśmiech.

Stanowczość- to kobieta zdecydowana w swoich poglądach politycznych. Wychowana          w domu pełnym tradycji patriotycznych, nauczyła się odważnie głosić swoje poglądy, nie zważając, jakie grozi jej niebezpieczeństwo.

Odwaga- była dzielną kobietą w brutalnym świecie mężczyzn. Do historii przeszło wydarzenie związane z blokadą wojskową w Danubyu. Aung San Suu Kyi zachowawszy zimną krew, przeszła spokojnie wśród żołnierzy mierzących z broni w jej kierunku. Stali jak zahipnotyzowani i mimo rozkazów, nie odważyli się wykonać strzałów w jej stronę. W ten sposób bez żadnego zadraśnięcia dotarła do kapitana, by z nim porozmawiać.

Filozofia niestosowania przemocy- w oparciu o zasady buddyzmu i poglądy Gandhiego stosowała w swej walce metody dialogu i unikania rozlewu krwi,  czym onieśmielała władze Birmy, które na każdym kroku bezskutecznie stosowały różnorodne prowokacje w stosunku do  niej  i jej zwolenników.

Nieugiętość- swą niezłomną walkę  o wolność birmańskiego ludu toczyła zamknięta w swym domu przez 14 lat. Odcięto ją od gazet, telewizji, telefonu, a wszystko po to, by zniszczyć jej ducha, sprawić, by odczuwała, że jest pozostawiona sama sobie i że świat o niej zapomniał . Jej spokój i determinacja pozwoliły jednak wyjść zwycięsko z tych traumatycznych przeżyć    i osiągnąć zamierzony cel.

Poświęcenie- była dobrą żoną i wspaniałą matką, tak wspominają  ją najbliżsi. Kiedy przyszło wybierać wierność ojczyźnie, czy powrót do Anglii, do umierającego na raka męża, z bólem serca zdecydowała o pozostaniu w ogarniętej falą przemocy Birmie. Ktoś stojąc z boku, pomyślałby sobie, że jest kobietą bez serca. Lecz nie mamy prawa  oceniać ja w ten sposób, skoro sam mąż ją zrozumiał. Darzył ją nie tylko wielką  miłością, ale i szacunkiem za jej zaangażowanie,  za ideowość, za niezłomne, bez przelewu krwi dążenie do wolności dla Birmy.  Gdyby Suu Kyi uległa i sama za namową władz wróciła do męża, Birma straciłaby jedynego prawdziwego rzecznika. Dlatego mąż nie tylko nie uznał za złe jej wyboru o pozostaniu w Birmie , ale mimo własnej ciężkiej choroby, wspierał jej działania i był z niej dumny. 

W listopadzie  1991 roku cały świat usłyszał o Aung San Suu Kyi gdy, ogłoszono , że to właśnie ona została laureatką Pokojowej Nagrody Nobla. Co szczególnie ważne, sama z wiadomych przyczyn nie mogła osobiście przybyć i odebrać nagrody. W tej niezwykle ważnej dla niej chwili, przebywała w areszcie domowym i tylko z uchem przy odbiorniku radiowym, wzruszona słuchała o swoim wielkim sukcesie.

Przyszła laureatka Nagrody Nobla urodziła się w Birmie 19 czerwca 1945 roku, w miejscowości Rangun. Wzrastała w kraju, w którym panowała atmosfera strachu, ciągłych niepokojów politycznych i społecznych.  Pierwsze  dwa człony imienia przejęła po swoim ojcu Aung San, który  w latach 40- tych XX wieku współuczestniczył w wywalczeniu przez Birmę niepodległości. Niestety Suu Kyi straciła go, gdy miała zaledwie 3 latka. To, kim jest, zawdzięcza matce, Khin Kyi, ambasadorce Birmy w Indiach i Nepalu, która zapewniła jej gruntowne wykształcenie. Młoda Suu Kyi  najpierw studiowała na Wydziale Nauk Politycznych Uniwesytetu Delhi, później wyjechała do Anglii, kształcąc się na Oxfordzie w dziedzinie filozofii, ekonomii i nauk politycznych. W latach 1969-1971 pracowała jako asystentka w Sekretariacie ONZ w Nowym Jorku (1969-1971), następnie podjęła się pracy    w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Bhutanu. W 1972 roku wyszła za mąż za Michela Arisa, brytyjskiego nauczyciela akademickiego.  Przełomowy dla niej był rok 1988, kiedy zostawiając w Anglii męża i dwójkę synów, pojechała do Birmy, by odwiedzić chorą matkę. Birmę rządzona przez wojskową juntę, ogarnęła fala demonstracji, w których zginęło wtedy ok. 3000 ludzi. Aung San Suu Kyi poruszona sytuacją w ojczyźnie angażuje się w walkę o demokrację i ogłasza „ drugą wojnę o niepodległość”. Powołała i sama stanęła na czele Narodowej Ligi na rzecz Demokracji, by bez rozlewu krwi wpłynąć na władzę i doprowadzić do wolnych wyborów. W odpowiedzi, w 1989 roku  zostaje umieszczona w areszcie domowym w Rangunie. To właśnie tam, usłyszała o wielkim sukcesie swojej partii  w wyborach z 1990 roku. Niestety władze nie uznały wyników niekorzystnych dla nich- 82 % głosów oddano na partię Aung San Suu Kyi, ale sama liderka nadal przebywała w areszcie do 1995 roku. W 1991 otrzymuje wspomnianą już Pokojową Nagrodę Nobla, w 1993 roku przeżywa osobistą porażkę w związku z delegalizacją  Narodowej Ligi na rzecz Demokracji. Po wyjściu na wolność odradzała turystom zagranicznym odwiedzania Birmy, czym po raz kolejny naraziła się władzom. W 1999 roku dotyka ją śmierć ukochanego męża, którego nie mogła zobaczyć przed śmiercią. Wkrótce po kilku latach względnej wolności, znów trafia do aresztu domowego w 2000 roku i z przerwą  ( od maja 2002 do maja 2003) przebywa tam do 2010 roku.  Od 2011 roku Birma zaczęła przeżywać czas wielkich zmian, odsunięta od władzy junta wojskowa ustąpiła miejsca rządom cywilów. Zniesiono sankcje gospodarcze, co ożywiło sytuację w kraju i poprawiło ogólny wizerunek państwa za granicą.  Aung San Suu Kyi jako liderka opozycji została dopuszczona do rozmów z nowym prezydentem Thein Sein w sprawie gruntownych reform. W 2012 roku ogłoszono amnestię, więzienia opuścili więźniowie polityczni, a NLD znów została zalegalizowana. W uzupełniających wyborach parlamentarnych w dniu 1 kwietnia 2012 roku, partia ta zdobyła 43 z 45 możliwych mandatów. Sama Aung San Suu Kyi została zaprzysiężona na deputowanego 2 maja 2012 roku.

Niezwykła postać i tragiczne losy Aung San Suu Kyi zainspirowały reżysera Luca Bessona do nakręcenia filmu biograficznego, który zatytułowany został „ Lady”. Tak nazywana jest laureatka Pokojowej Nagrody Nobla w swojej rodzinnej Birmie. Tradycja birmańska mówi, że mężatka może przed nazwiskiem stawiać tytuł „Daw”, czyli Pani- stąd też tytuł „Lady” stosowany przez Birmańczyków. Co ciekawe, film powstawał, gdy bohaterka przebywała w areszcie domowym. Tak więc w chwili ogłoszenia jej uwolnienia w 2010 roku, twórcy filmu zastanawiali się ,czy jest  sens kończyć film, który miał właśnie za cel nagłośnić walkę Aung San Suu Kyi o wolność Birmy, a może nawet doprowadzić do jej uwolnienia? Film na szczęście dokończono i każdy z nas może na własne oczy poznać tą niezwykłą kobietę, której nie złamał reżim polityczny.    Piękna, wzruszająca, oparta na faktach historia , do tego wspaniała muzyka i  malownicze krajobrazy Azji, to niezaprzeczalne atuty dzieła Bessona.

Iwa{jcomments on}