Coraz mniej nas, gorliczan

Gdy w roku 1999, jeden z najbardziej doświadczonych pracowników Urzędu Miasta w Gorlicach, rozpoczynał spisywanie danych statystycznych dotyczących liczebności mieszkańców naszego miasta, nie przypuszczał chyba, że będzie świadkiem wyludnienia się Gorlic.

Badana statystyka wspomnianego przed milenijnego roku nie odnotowała liczby zameldowanych mieszkańców, możemy się dowiedzieć jednak, iż w 1999 roku czasowo wymeldowanych było 1571 osób (studia), pobrało się 263 pary a 28 rozwiodło się. Zmarło tego roku 223 osoby.

Liczba zameldowań w Gorlicach, optymistyczna, bo wynosząca 30 759 osób w 2001 roku, już nigdy do 2013 roku nie została przekroczona. Co więcej, systematycznie z roku na rok ulegała pomniejszeniu. Ostatni raz powyżej 30 tysięcy mieszkańców, mogły się Gorlice pochwalić w 2004 roku (30 095). Kolejne lata od 2005 do 2011 roku szacowały się w granicach 29 tysięcy zameldowanych osób, by począwszy od 2012 roku trzymać się granicy 28 tysięcy. Dane z 2013 roku podają dokładnie liczbę 28 776 zameldowanych w naszym mieście gorliczan.

Ważnym elementem w zestawieniu liczby zameldowań były czasowe wymeldowania, najczęściej związane z pobytem młodych gorliczan na studiach: 1571 (1999r.), 1050 (2000r.), 1147 (2001r.), 1075 (2002r.). Analizując ogólną liczbę zameldowanych dzisiaj osób, łatwo się domyśleć, iż w wielu wypadkach te tymczasowe wymeldowania młodych ludzi z Gorlic , zakończyły się ich pozostaniem w wielkich aglomeracjach miejskich typu Kraków, Rzeszów, Warszawa. Znaczna część z nich już podczas studiów podejmowała dorywczą pracę, poznawała swoich przyszłych małżonków i tam zdecydowała się budować swoją przyszłość.

Statystyki z lat 1999-2013 brutalnie też potwierdzają tendencję starzenia się ludności, który wyraża stosunek liczby narodzin i zgonów, co przekłada się na stan liczby mieszkańców. Większość danych wskazywała podobną ilość narodzin i zgonów, a więc bilans nie był i nie jest optymistyczny. Optymistycznie zaprezentował się dodatni przyrost naturalny w 2008 roku (357 narodzin i 183 zgony) oraz rok później w 2009 roku, kiedy to urodziło się 324 dzieci, a zmarło 242 osoby.

Nie dziwi to nikogo, mała ilość nowo narodzonych mieszkańców, przy stałej zwyżce zgonów, wiąże się ściśle z gotowością zawierania małżeństw i zakładania rodziny. Statystyki USC w Gorlicach ujawniły, że najbardziej skorzy do zawierania małżeństw byli gorliczanie w 2009 roku. Wtedy to sakramentalne tak powiedziało sobie 441 par, przy czym jednak, w tym samym roku 77 par rozwiodło się a rok później aż 115. Fakt rozpadu wielu związków stał się problemem Gorlic, gdyż jeśli w 1999 roku zanotowano tylko 28 rozwodów, tak już w kolejnych latach ich liczba stale rosła 41 (2000r.), czy 57 (2007r.). Ostatni rok badań 2013 wykazał 301 ślubów i jednocześnie aż 99 rozwodów. Te wskaźniki sugerują niestabilność związków, które nie przetrwały próby czasu, nie podołały borykającym problemom finansowym, emocjonalnym.

Często ich przyczyną był wyjazd za pracą poza granice kraju oraz zbyt młody wiek ludzi wiążących się ze sobą, którzy w chwili kryzysu nie potrafili znaleźć wspólnego języka.

Gorlice nie są wyjątkiem, jeśli chodzi o tendencje liczby urodzin, stałych zameldowań, czy też migracji z miasta. Niestety zjawisko to dotknęło większość naszego kraju. Ilość mieszkańców wzrasta tylko w dużych aglomeracjach, gdzie łatwiej znaleźć pracę, tam z kolei koszty utrzymania są bardzo wysokie. Wyjazdy zarobkowe za granicę nie rozwiązują problemu miasta, młodzi ludzie tysiące kilometrów od rodzinnego domu, ciężką pracą muszą zarobić na swoje utrzymanie, wspierać krewnych w kraju. Tymczasem miasto się wyludnia, zamiera handel, upadają ostatnie ważne przedsiębiorstwa. W Gorlicach zostają ludzie starsi lub ci, którzy jeszcze mają pracę oraz małe dzieci, które także za kilka lat nurtować będzie pytanie: co dalej?

BP