Po co nam grzyby w diecie?
Są tradycyjnym elementem kuchni polskiej: dodają zapachu i smaku wielu potrawom. Jak się jednak okazuje ich wartości odżywcze są nikłe. Stanowią odrębne od zwierząt i roślin królestwo, nie zawierają chlorofilu, a ich rolą jest oczyszczanie leśnego środowiska z obumarłych części roślin.
Zawierają śladowe ilości białka, węglowodanów i tłuszczów a także witaminy, jednak możliwość ich wchłonięcia się do ludzkiego organizmu jest bardzo ograniczona. Nasz układ pokarmowy nie rozkłada chityny, dlatego też poza doznaniami estetycznymi: smak i zapach. Chociaż niektóre gatunki mogą nam służyć w celach leczniczych, to konieczne jest ich uprzednie przetworzenie (uzyskane penicyliny).
Jako składnik pokarmowy, grzyby nie są nam więc potrzebne. Często pojawia się też postulat nie podawania dzieciom i kobietom ciężarnym potraw z grzybami. Czy jednak wyobrażamy sobie wieczerzę Wigilijną bez tradycyjnych potraw z grzybami czy sosów i mięs pozbawionych tego charakterystycznego smaku?
Większość z nas z pewnością nie.
Choć ogromną satysfakcję budzi znalezienie grzyba w lesie, a historie o wielkości znalezionych prawdziwków przypominają często wędkarskie opowieści o złowieniu wyjątkowej ryby, podstawą szczęśliwego zakończenia tej historii jest właściwe rozpoznanie gatunku zebranego grzyba.
Dlaczego nadal ich nie rozpoznajemy?
Choć znane są od wieków, ich rozpoznawanie pozostaje zadaniem trudnym. Mimo iż istnieją setki doskonałej jakości atlasów grzybów, atlasy internetowe i mobilne aplikacje pomagające je selekcjonować, zatrucia grzybami a nawet śmierć spowodowana ich konsumpcją jest stałym tematem letnich i jesiennych serwisów informacyjnych.
Jak się okazało, przypadki takie nie omijają także naszego terenu.
Chociaż możliwe jest nie tylko sprawdzanie grzybów z atlasem, ale także konsultacja w Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej, możliwość ta jest wykorzystywana niezwykle rzadko. Każdy, nawet niedoświadczony grzybiarz wierzy w swoje umiejętności. Mimo znanych nam od dziecka zaleceń:
- nie zbierania grzybów nieznanych,
- wybierania tylko dorosłych okazów,
- nie zbierania grzybów blaszkowych przez osoby okazjonalnie wybierające się na grzybobrania,
- konsultowania i selekcji grzybów po grzybobraniu, a w przypadku jakichkolwiek wątpliwości – wyrzucanie grzybów,
zatrucia są częstą przyczyną nieprzyjemnych dolegliwości a nawet śmierci.
Które gatunki najczęściej mylimy?
Na stronach internetowych nie brak informacji o najczęściej mylonych gatunkach grzybów, które powodują poważne zatrucia, poniżej kilka przykładów.
Grzyby jadalne: gołąbek zielonawy, gąska zielona, czubajka kania najczęściej mylone są one ze śmiertelnie trującym muchomorem sromotnikowym.
Pieczarki mylone są najczęściej z trującymi muchomorami wiosennymi i muchomorami jadowitymi.
Opisywane przez nas na wiosnę smardze także mają swojego „złego bliźniaka” w postaci piestrzenicy kasztanowatej.
Więcej podobnych zestawień, opatrzonych odpowiednimi zdjęciami z łatwością znajdziemy w sieci – warto się im przyjrzeć przed kolejną wyprawą do lasu.
Jakie są oznaki zatrucia i jakie podjąć wtedy działania?
Ze względu na sposób rozprzestrzeniania się toksyn w organizmie, najszybciej negatywne skutki zatrucia odczuwają dzieci. U dorosłych, nawet przez 8 godzin po zatruciu mogą nie zostać ujawnione żadne objawy.
W zależności od gatunku zjedzonego grzyba, objawy mogą obejmować halucynacje, majaczenia, a najczęściej zaburzenia żołądkowo jelitowe (bóle brzucha, wymioty). Uszkodzenia wątroby i nerek, spowodowane przez zawartą w niektórych grzybach anatoksynę pojawiają się dopiero po kilku dniach.
UWAGA! Objawy takie mogą pojawić się nawet po zjedzeniu grzybów jadalnych, ale nieprawidłowo przetwarzanych lub przetrzymywanych w nieodpowiednich warunkach!
Jeśli już dojdzie do nieszczęścia i spożyjemy trujące grzyby należy:
1. Jak najszybciej sprowokować wymioty – usunięcie resztek grzybów z przewodu pokarmowego pozwoli ograniczyć poziom zatrucia. W warunkach szpitalnych należy spodziewać się płukania żołądka i innych procedur mających na celu jak najszybsze oczyszczenie ustroju.
Jeśli pierwsze wymioty pojawiają się w domu, warto zachować ich próbkę, by w szpitalu możliwa była szybka i dokładna analiza typu toksyn, które wywołały zatrucie (można zachować do analizy także próbkę posiłku z grzybami, co znacząco ułatwia określenie gatunku grzyba, którym się zatruto).
2. Jak najszybciej podjąć leczenie szpitalne – ponieważ tylko tam, możliwe jest wykonanie wszystkich procedur i podjęcie skutecznego leczenia. Opóźnianie hospitalizacji i próba samodzielnego oczyszczenia organizmu może być fatalna w skutkach. Tylko w warunkach szpitalnych możliwe jest podjęcie optymalnych działań zmierzających do oczyszczenia organizmu, a jeśli to możliwe – uchronienia nas przed utratą zdrowia i życia.
Informacje za: http://gastrologia.mp.pl/zatrucia/74676,zatrucie-grzybami
Foto: pixabay
Napisz komentarz
Komentarze