Aleksander Józef hr. Skrzyński h. Zaremba urodzony 19 III 1882 w Zagórzanach, syn Adama Skrzyńskiego i Oktawii z domu Tarnowskiej. Studiował prawo na uniwersytecie w Wiedniu i Krakowie. Po rodzicach odziedziczył ogromne posiadłości głównie w Zagórzanach i Libuszy.
W roku 1908 wstąpił do służby jako praktykant konceptowy w Namiestnictwie we Lwowie, a w 1909 został przeniesiony do starostwa w Gorlicach. W 1909 r. przeszedł do dyplomacji austrowęgierskiej, jako attache w ambasadzie przy Watykanie. Po mianowaniu 1912 r. na szambelana na dworze ces. Franciszka Jozefa I został przeniesiony do poselstwa w Hadze, a następnie do ambasady w Berlinie, a później do Paryża. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do armii austrowęgierskiej, jako zwykły żołnierz. W trakcie służby u boku gen. Tadeusza Rozwadowskiego awansował do stopnia podporucznika. Brał udział w przełamaniu frontu pod Gorlicami w maju 1915 roku. Po odzyskaniu niepodległości prze Polskę objął, jako poseł RP placówkę w Bukareszcie w 1919 r. i kierował nią przez 3 lata. W grudniu 1922 roku został powołany przez premiera W. Sikorskiego na stanowisko ministra spraw zagranicznych. Po ustąpieniu z urzędu (16 V1923) spędził kilka miesięcy w Anglii. 6 IV1924 roku został nominowany stałym delegatem pełnomocnym Rządu Polskiego przy Lidze Narodów, a 27 VII 1924 r. został ponownie powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych RP w rządzie Władysława Grabskiego.
Po upadku rządu Grabskiego, Skrzyński w dniu 20 XI 1925 roku utworzył nowy Rząd, którego został premierem, równocześnie zachował tekę ministra spraw zagranicznych. Poparcia udzieliły mu: endecja, chadecja, Narodowa Partia Robotnicza, polskie Stronnictwo Ludowe „Piast” i PPS.
Gabinet Skrzyńskiego przetrwał do 5 V 1926 roku, kiedy to cały podał się do dymisji. Po przewrocie majowym Skrzyński nie wrócił już do pracy w dyplomacji, pomimo że Piłsudski przewidywał go na stanowisko ministra spraw zagranicznych. W roku 1928 Aleksander Skrzyński założył firmę Przemysł Drzewny Dr Al. Skrzyńskiego w Gorlicach (obecny GPPD „Forest”). Ponadto pod jego nazwiskiem funkcjonowały Zarząd dóbr Dr Al. Skrzyńskiego, Zarząd Lasów Dr Al. Skrzyńskiego i Główny Zarząd Dóbr i Zakładów Przemysłowych Dr Al. Skrzyńskiego. Był ponadto prezesem Rady Pierwszej Fabryki Lokomotyw w Polsce oraz wiceprezesem Zarządu Towarzystwa Międzynarodowych i Krajowych Zawodów Konnych w Polsce.
Zginął 25 IX 1931 roku w Ostrowie Wielkopolskim. Został pochowany 1. X. 1931 roku w kaplicy w Kobylance. Po ukończeniu budowy mauzoleum w Zagórzanach (1932), ciało Aleksandra Skrzyńskiego, jak i jego ojca Adama Skrzyńskiego zostały do niego przeniesione” [1]
Opracował Paweł Nowicki
[1] „Polski Słownik Biograficzny, Henryk Korczyk, zeszyt 158, Warszawa - Kraków 1998, „Złota Księga Szlachty Polskiej” Teodor Żychliński, Poznań 1998
Napisz komentarz
Komentarze