Warto w tym miejscu przypomnieć kim był Alfred Długosz. Urodzony w 1877, zmarły w 1972 roku z wykształcenia prawnik, artysta pracował jako rejent sądowy. Gdy w roku 1939 po operacji zaćmy odzyskał częściowo wzrok, rozpoczął rysować swoje pierwsze szkice. W roku 1940 powstały cykle jego prac zatytułowane „Nasze drzewa”, „Nasze Kwiaty”, „Ja bajki tak lubię”. Później, zainspirowany tatrzańskim pejzażem tworzy kolejne obrazy realizowane w różnych technikach. Malarstwem A. Długosza zainteresował się prof. Włodzimierz Hodys, dyrektor krakowskiego Liceum Sztuk Plastycznych, wykładowca tamtejszej Akademii. Artysta brał udział w 76 wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i z granicą a jego twórczość była przedmiotem zainteresowania pracowników naukowych warszawskiego Instytutu Sztuki PAN. Wiele spośród prac Długosza udało się ocalić zapomnienia, niektóre wręcz odnaleziono na śmietniku. Alfred Długosz studiował historię sztuki a także zajmował się wspieraniem artystycznego ruchu amatorskiego. Z uwagi na jego wybitne osiągnięcia oraz działalność społeczną Klub Sztuki przy Galerii w Gorlicach zdecydował w roku 1984 upamiętnić jego imię, uznając go za swojego patrona. Stąd też imieniem Alfreda Długosza nazwana została doroczna nagroda artystyczna przyznawana najlepszemu twórcy nieprofesjonalnemu, fundowana przez Burmistrza Gorlic.
Opracowanie Paweł Nowicki
Napisz komentarz
Komentarze