Wieczór autorski Pawła Nowickiego w gorlickim MDK

Podziel się

Oceń

W sali Młodzieżowego Domu Kultury w Gorlicach odbył się wieczór autorski Pawła Nowickiego – poety, publicysty, krytyka sztuki. Zgromadzona publiczność miała okazją wysłuchać utworów poety, pochodzących z tomów Magia codzienna, Kraków 1998, Za oknem, Kraków 2004. Zaprezentowane wiersze ułożone cykl poświęcony Ziemi Gorlickiej stanowiły liryczną impresję dotykającą wspomnień i miejsc związanych z rodzinnym miastem autora. Spotkanie prowadził Tomasz Kubala – dyrektor MDK, który na wstępie zacytował fragment przedmowy prof.Janusza Pasterskiego do książki Ars Longa Szkice recenzje eseje, którą Paweł Nowicki opublikował w 2013 roku.

06.07.2014 11:00 (aktualizacja 23.06.2023 10:32)

W tekście Janusza Pasterskiego czytamy:

"Paweł Nowicki jest niezwykle wrażliwym i kompetentnym odbiorcą sztuki. Znakomicie porusza się w materii znaków plastycznych, historii malarstwa, dziejach przemian estetycznych oraz refleksji teoretycznej. Jego wielkim atutem jest ponadto świetne zaplecze filozoficzne, a także wyborna znajomość literatury polskiej i europejskiej. Wszystko to pozwala mu na rzeczowy i szeroki namysł nad opisywaną twórczością. Metoda krytyczna Pawła Nowickiego polega nie tylko na prezentacji dzieła i jego zinterpretowaniu, ale także na potraktowaniu wytworu artystycznego jako inspiracji do szerszej refleksji poznawczej. W ten sposób w horyzoncie jego zainteresowań pojawiają się kwestie znacznie bardziej złożone, a odnoszące się na przykład do teorii estetyki, zadań sztuki, zagadnień aksjologicznych czy kwestii metafizycznych. Bliski jest mi taki właśnie hermeneutyczny wzorzec obcowania ze sztuką. Jego sednem jest postawa dialogu, gotowość na stawianie i przyjmowanie pytań, poszukiwanie odpowiedzi, wykorzystywanie rozległych kontekstów. Autor Ars longa jasno podkreśla to dialogowe traktowanie sztuki, pisząc: „Jednak dzieła sztuki przemawiają do nas i zdaje się, że oczekują naszej odpowiedzi. W każdym razie przyjść do galerii, powiedzieć – ciekawe, może nawet piękne (cóż to dzisiaj znaczy?) – wydaje się mało” (...) Sztuka domaga się bowiem czegoś więcej nad powierzchowność, oczekuje rzeczywistego rezonansu myślowego. Jej prawdziwe istnienie wykracza poza materialność przedmiotu i spełnia się w świadomości odbiorcy. Bywa i tak, że sztuce zostaje nawet przypisana rola „eksperymentów poznawczych” (...) uruchamiających dyskurs filozoficzny. Równocześnie Paweł Nowicki przestrzega przed naiwnym i zbyt prostolinijnym odbiorem współczesnego malarstwa: „Nie można dziś tak po prostu zaufać uczuciom, dać się nieść temu, co <<widzimy>>. Trzeba zanegować naiwność spojrzenia, pamiętać o tym, że oko, widząc, nie widzi samego siebie, pamiętać o tym, że aby zrozumieć swoją sytuację, musimy choć na chwilę zawiesić sąd o tym, co postrzegamy” (Czy artysta może abstrahować od tego co widzialne?). Na tym polega świadoma i krytyczna recepcja sztuki, uwzględniająca status zarówno artysty, jak i odbiorcy. Należy przecież pamiętać, że „współczesna sztuka unika dosłowności” (...) Można więc powiedzieć, że Autor przyjmuje rolę przewodnika w świecie kultury symbolicznej, w przestrzeni sztuki połączonej z filozofią i literaturą piękną. Tę ostatnią przywołuje zresztą bardzo często i – co ważne – zasadnie, ilustrując nawiązaniami literackimi semantyczne odniesienia dzieł plastycznych i podkreślając dialogowy charakter wytworów kultury. To z pewnością niezwykle wartościowa cecha jego pisarstwa."

Janusz Pasterski

Młodość

(powrót)

pociągów szare kadłuby

rosną o zmierzchu

jak daleki tętent

i wraca miasto

na zielonych pnączach dzieciństwa

papierowe latawce

umykają za horyzont kluczem

sonaty szesnastolatków szumiące

na nieśmiałych listkach