Barbara Gawdzik-Brzozowska, absolwentka Wydziału Malarstwa i Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Absolutorium w zakresie malarstwa uzyskała w roku 1949 w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa. W roku 1952 otrzymała dyplom z grafiki u prof. Konrada Srzednickiego. Już w trakcie krakowskich studiów w ASP pracowała jako ilustratorka, m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Życiu Literackim” i „Szpilkach”. Na zlecenia Wydawnictwa Literackiego i Państwowych Wydawnictw Muzycznych projektowała ilustracje do książek oraz do publikacji muzycznych. W latach sześćdziesiątych projektowała także modę, meble biżuterię i zabawki. Zrealizowała szereg polichromii ściennych o tematyce sakralnej, a także murali i wystrojów wnętrz . W latach siedemdziesiątych odeszła od plastyki użytkowej i realizowała się twórczo głównie w rysunku. Jest autorką ponad pięćdziesięciu wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, wzięła udział w kilkuset wystawach zbiorowych. Była laureatką licznych nagród i wyróżnień, otrzymała m.in. Złoty Medal Prezydenta Republiki Włoskiej: I Biennale Danza e baletto, Pistoia-Montecatini 1969; Nagrodę regulaminową: V Biennale Rysunku, Rijeka 1976; I Nagrodę w dziale rysunku: IV Biennale „Sport w Sztukach Pięknych”, Madryt 1973; II Nagrodę w dziale rysunku: V Biennale Sport w Sztukach Pięknych, Barcelona 1975; II Nagrodę: XV Salon Humorystów, Knokke-Heist 1975. Prace Barbary Gawdzik-Brzozowskiej znajdują się w Muzeach Narodowych: w Warszawie, Wrocławiu, Poznaniu i Krakowie, w muzeach w kraju i za granicą. Artystka zmarła w 2010 roku w Zakopanem.
Tadeusz Brzozowski uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli pokolenia wielkich, powojennych twórców polskiego malarstwa. Jego artystyczny dorobek znajduje się w zbiorach wielu renomowanych polskich i zagranicznych muzeów oraz galerii.
Urodził się w 1918 roku we Lwowie. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1936-1939. W latach 1940-1944 kontynuował naukę. Jako pedagog pracował w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. A. Kenara w Zakopanem. Był także dyrektorem Liceum w latach sześćdziesiątych. Od roku 1962 był profesorem w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, a następnie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Należał do reaktywowanej po wojnie „Grupy Krakowskiej”. Artystyczną współpracę kontynuował z Tadeuszem Kantorem i Jego teatrem. Przyjaźnił się z licznym gronem artystów m.in. Kazimierzem Mikulskim, Jerzym Nowosielskim, Erną Rosenstein, Marią Jaremą, Jadwigą Maziarską Jerzym Skarżyńskim i Jonaszem Sternem, z którymi uczestniczył w wielu znaczących przedsięwzięciach artystycznych. Malarstwo Tadeusza Brzozowskiego prezentowano dwukrotnie w pawilonie polskim na na Biennale w São Paulo (w latach 1959 oraz 1975), a także na Biennale w Wenecji w roku 1962. Tadeusz Brzozowski zmarł w roku 1987 w Rzymie. Pochowany został na Nowym Cmentarzu w Zakopanem.
Wystawy Barbary i Tadeusza Brzozowskich są zakończeniem roku Jubileuszowego 140-lecia Liceum Plastycznego im. Antoniego Kenara w Małopolsce.
Napisz komentarz
Komentarze