Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych został ustanowiony sześć lat temu. Termin obchodów nie jest przypadkowy. 1 marca 1951 roku w więzieniu przy Rakowickiej 37 na warszawskim Mokotowie wykonano wyrok śmierci na siedmiu członkach IV Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, ostatnich koordynatorach „Walki o Wolność i Niezawisłość Polski z nową sowiecką okupacją”. Byli to: Józef Batory, Franciszek Błażej, Karol Chmiel, Łukasz Ciepliński, Mieczysław Kawalec, Adam Lazarowicz, Józef Rzepka.
Tworzyli oni ostatnie kierownictwo, ostatniej ogólnopolskiej konspiracji kontynuującej od 1945 roku dzieło Armii Krajowej. Powojenna konspiracja niepodległościowa była – aż do powstania Solidarności - najliczniejszą formą zorganizowanego oporu społeczeństwa polskiego wobec narzuconej władzy.
W 1945 roku działało w nim bezpośrednio 150-200 tysięcy konspiratorów, zgrupowanych w oddziałach o bardzo różnej orientacji. Kolejnych kilkaset tysięcy stanowili ludzie zapewniający partyzantom aprowizację, wywiad, schronienie i łączność. Łącznie liczba osób zaangażowanych to grupa ponad pół miliona ludzi tworzących społeczność Żołnierzy Wyklętych.
Z tej okazji w całej Polsce zorganizowano oficjalne uroczystości, które są formą uczczenia ich walki, w stolicy kraju odbyły się m.in.: Msza św. w intencji Żołnierzy Wyklętych w Katedrze Polowej Wojska Polskiego, dekoracja orderami państwowymi oraz wręczenia nominacji generalskich przez prezydenta Andrzeja Dudę.
Uchwalenie Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych jest formą uczczenia ich walk i ofiary, ale także bólu i cierpienia, jakich doznali przez wszystkie lata PRL i ciszy po 1989 roku.
Jednak nie wszyscy zgadzają się z ideą tego święta. Wśród społeczeństwa pojawiają się głosy niezadowolenia, zaprzeczenia oraz zarzuty, że żołnierze wyklęci ulegli demoralizacji.
Jak przyznaje dr Tomasz Łabuszewki, historyk IPN, w wywiadzie dla „Uważam Rze”:
"Nieprawdą byłoby twierdzenie, że nie. Był to jednak margines. Proszę pamiętać, że konspiracja niepodległościowa była zjawiskiem masowym. Przez jednostki te przewinęło się kilkaset tysięcy ludzi.Do momentu powstania „Solidarności" był to najbardziej masowy ruch oporu wobec władzy komunistycznej. W każdej masowej organizacji pojawiają się zaś elementy patologiczne. Tak było także w Polskim Państwie Podziemnym pod okupacją niemiecką.A mimo to nikt nie podważa sensu istnienia Polskiego Państwa Podziemnego i nikt jego dorobku nie kwestionuje".
Źródła: uwazamrze.pl; wykleci.ipn.gov.pl
Zdjęcie: wykleci.ipn.gov.pl
Napisz komentarz
Komentarze