Madlen. Zabiegane życie [POEZJA MOJĄ MUZĄ]

Zabiegane życie

Wszyscy zabiegani 
nie mają czasu na nic.
Udzielają się dla świata,
a wciąż mijają lata.

Przyszła wiosna – piękne kwiaty
urok skromny, niebogaty.
Już po zimie pustka, strata
a wciąż mijają lata.

Teraz lato – słońce praży
o pogodzie każdy marzył.
Ozdobiona letnio chata,
a wciąż mijają lata.

Panna Jesień wiatrem wieje
chłodno robi się; zimnieje.
W grono liści jest bogata,
a wciąż mijają lata.

Zima śniegiem sypie w oczy,
mróz się z policzkami droczy.
Pora roku figle płata,
a wciąż mijają lata.

Zakochanie. Potem ktoś kogoś zostawia
Złamane serce bieg czasu odnawia.
Pewnie boli ta utrata,
a wciąż mijają lata.

Życie kres swój zawiera:
Tu jest człowiek, tu umiera.
Znajdźmy czas dla wszystkich ludzi,
by za późno się nie zbudzić…

Madlen